Ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας, που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του λαιμού. Ο θυρεοειδής συνθέτει, αποθηκεύει και απελευθερώνει στο αίμα τις θυρεοειδικές ορμόνες, που ρυθμίζουν πολλές λειτουργίες του μεταβολισμού. Οι ορμόνες αυτές είναι αναγκαίες για τη σωστή λειτουργία όλων των ιστών και των οργάνων του σώματος. Ο θυρεοειδής ρυθμίζει την ομοιοστασία της ενέργειας μας, τις καύσεις και τον μεταβολισμό, την θερμοκρασία του σώματος, την ανάπτυξη και έμμεσα την ψυχική μας υγεία και ισορροπία

Σήμερα παρατηρείται αύξηση των παθήσεων του θυρεοειδούς, λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων (ενδοκρινικοί διαταρακτες, μόλυνση περιβάλλοντος, ραδιενέργεια), διατροφικών συνηθειών αλλά και λόγω ύπαρξης  σύγχρονων διαγνωστικών μέσων

Συχνά  όμως δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές λόγω των μη ειδικών συμπτωμάτων τους.

 Οι διαταραχές του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνές, πάνω από το 10% του πληθυσμού, με τις γυναίκες να υπερισχύουν κατά 8 με 10 φορές.

Οι παθήσεις που αφορούν στο θυρεοειδή αδένα διακρίνονται σε μορφολογικές, όπως η βρογχοκήλη και οι όζοι του θυρεοειδούς, οι οποίοι μπορεί να υποκρύπτουν κάποια κακοήθεια, και σε λειτουργικές, δηλαδή υπερλειτουργία (υπερθυρεοειδισμός) ή υπολειτουργία (υποθυροειδισμός) του αδένα. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να συνυπάρχουν τόσο μορφολογικές όσο και λειτουργικές παθήσεις, για παράδειγμα κάποιος να έχει όζους θυρεοειδούς και υποθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό. Τα αίτια είναι ποικίλα και εξαρτάται από την εκτίμηση του ιατρού και ειδικότερα του ενδοκρινολόγου να τα διερευνήσει. Πολύ συχνη είναι και η αυτοανοη θυρεοειδιτιδα ή Θ.Hasimoto που οφείλεται σε αυτοαντισωματα που ‘χτυπούν’ τον Θυρεοειδή αδένα και συνήθως οδηγεί σε υποθυρεοειδισμό. Καθώς και η νόσος Graves επίσης αυτοανοσης αιτιολογιας που συχνοτερα προκαλει υπερθυρεοειδισμο και οφθαλμοπαθεια

Συμπτωματα

Τα συμπτώματα του υπο- και του υπερθυρεοειδισμού είναι μη ειδικά και επιδεινώνονται με τη διάρκεια της νόσου όταν δεν θεραπεύεται. Τέτοια είναι η κόπωση, η αδυναμία, διαταραχές μνήμης, σωματικού βάρους, γονιμότητας, γαστρεντερικές διαταραχές, ψυχολογικές διακυμάνσεις ή/και δερματικές εκδηλώσεις.  Η βρογχοκήλη και οι όζοι του θυρεοειδούς γίνονται αντιληπτά είτε στην επισκόπηση όταν μεγαλώσουν αρκετά, είτε λόγω πίεσης των παρακείμενων οργάνων (δυσκαταποσία, δύσπνοια), είτε βέβαια σε προληπτικό έλεγχο από τον ενδοκρινολόγο.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Με τις αιματολογικές εξετάσεις ελέγχεται η λειτουργία του αδένα, μετρώντας τα επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδούς και γίνεται έλεγχος αυτοανοσίας, μετρώντας τα επίπεδα των θυρεοειδικών αντισωμάτων. Οι μορφολογικές παθήσεις διαγιγνώσκονται και παρακολουθούνται με απεικονιστικά μέσα, όπως ο υπέρηχος ή η αξονική ή μαγνητική απεικόνιση. Αν υπάρχουν όζοι, ο γιατρός μπορεί να συστήσει σπινθηρογράφημα, το οποίο παρέχει πληροφορίες για τη λειτουργικότητά τους ή και παρακέντηση, ώστε να αξιολογηθεί η ποιότητα των κυττάρων του όζου για το ενδεχόμενο κακοήθειας.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;

Οι όζοι του θυρεοειδούς, εμφανίζουν ένα βαθμό κληρονομικότητας, οπότε οι συγγενείς ατόμων που πάσχουν θα πρέπει να ελέγχονται.  Σε ό,τι αφορά στις κακοήθειες του θυρεοειδούς, το ιστορικό ακτινοβολίας στην περιοχή του τραχήλου, αποτελεί παράγοντα κινδύνου. Επίσης, έλεγχος της θυρεοειδικής λειτουργίας πρέπει να γίνεται απαραιτήτως σε περίπτωση κύησης και  διαταραχών ανάπτυξης των παιδιών.

Ποια είναι η θεραπεία;

Ο ενδοκρινολόγος έχει τις κατάλληλες γνώσεις για να καθοδηγήσει τη διερεύνηση και την αντιμετώπιση, κλειστε ένα ραντεβου σημερα για ελεγχο θυρεοειδους