Η οστεοπόρωση είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις των οστών. Μία στις τρεις γυναίκες μετά την  εμμηνόπαυση και ένας στους πέντε άντρες άνω των 50 ετών πάσχουν από οστεοπόρωση.

Το οστό είναι ζωντανός ιστός, αλλά καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, δεν μπορεί να ανανεωθεί και αποδυναμώνεται. Αυτό συμβαίνει σε όλους ως ένα βαθμό, αν και αποκαλείται οστεοπόρωση μόνο όταν τα οστά γίνονται αρκετά εύθραυστα.

 Η οστεοπόρωση είναι μία «ύπουλη» νόσος. Η απουσία συμπτωμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι χαρακτηριστικό της. Μπορεί να περάσουν χρόνια με συνεχή αλλοίωση της οστικής μάζας έως ότου εμφανιστεί το πρώτο σύμπτωμα που είναι το κάταγμα.

Τα κατάγματα έχουν σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής και μειώνουν το προσδόκιμο επιβίωσης των οστεοπορωτικών ασθενών.

Ο κίνδυνος αυξάνεται στα άτομα που:

• Είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με κορτιζόνη για διάστημα άνω των 3 μηνών
• Έχουν οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
• Δεν ασκούνται αρκετά
• Καπνίζουν και πίνουν υπερβολικά

Στις γυναίκες, ο κίνδυνος αυξάνεται αν έχουν περάσει την εμμηνόπαυση, ιδιαίτερα αν αυτό συνέβη πριν από τα 45.

Η οστεοπόρωση διακρίνεται στην πρωτοπαθή οστεοπόρωση , σχετιζόμενη με την εμμηνόπαυση ή την πάροδο της ηλικίας, και στην δευτεροπαθή οστεοπόρωση

Η δευτεροπαθής οστεοπόρωση εμφανίζεται είτε σε ασθενείς με ενδοκρινολογικές παθήσεις (υπερπαραθυρεοειδισμος) είτε σε ασθενείς με παθήσεις ανοσοποιητικού (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα) είτε σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει κορτιζόνη, αντιεπιληπτικά χάπια κ.α.

Η υγιεινή διατροφή και η άσκηση, βοηθά στη μείωση του κινδύνου καταγμάτων, αλλά υπάρχουν και αρκετές άλλες θεραπείες. Η θεραπεία εξαρτάται από την ατομική κατάσταση του κάθε ασθενή, ο οποίος θα πρέπει να συμβουλευτεί το γιατρό του πριν λάβει οποιαδήποτε απόφαση