Η εγκυμοσύνη είναι ένα σύνθετο και περίπλοκο φαινόμενο , μια πολύτιμη στιγμή που οδηγεί στην γέννηση νέας ζωής. Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης οι ενδοκρινείς αδένες και οι ορμόνες υφίστανται μεγάλες μεταβολές για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες του σώματος
Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να υπάρξουν ενδοκρινικές διαταραχές που χρειάζονται τη βοήθεια του Ενδοκρινολόγου με συχνότερες τις εξής
Ο διαβήτης που εμφανίζεται στην κύηση μπορεί να προϋπάρχει ή να εμφανίζεται πρώτη φορά στην εγκυμοσύνη αλλά δύναται να προκαλέσει προβλήματα τόσο στη μητέρα όσο και στο έμβρυο.
Τι είναι ο Διαβήτης Κύησης;
Διαβήτης κύησης είναι ο διαβήτης που αναγνωρίζεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στην εγκυμοσύνη λαμβάνουν χώρα μία σειρά από ενδοκρινολογικές μεταβολές, που στοχεύουν στην επιβίωση και ανάπτυξη του εμβρύου.
Καθώς το έμβρυο είναι πλήρως εξαρτημένο από την μητέρα του για την παροχή θρεπτικών συστατικών, ο οργανισμός της μητέρας προετοιμάζεται για αυτήν την αυξημένη ζήτηση θρεπτικών ουσιών μέσω πολύπλοκων ορμονικών δράσεων.
Με την πρόοδο της εγκυμοσύνης, οι ανάγκες του εμβρύου αυξάνονται, και έτσι αυξάνεται και η ινσουλινική αντίσταση. Για να διατηρηθεί η ευγλυκαιμία θα πρέπει το πάγκρεας της μητέρας να εκκρίνει περισσότερη ινσουλίνη. Αν αυτό δεν συμβεί η μητέρα θα εμφανίσει σακχαρώδη διαβήτη. Και ενώ μία υγιής μητέρα μπορεί να αυξήσει την έκκριση ινσουλίνης και να διατηρήσει τα επίπεδα της γλυκόζης στα φυσιολογικά όρια, μία γυναίκα με παράγοντες κινδύνου δεν μπορεί. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι:
- Ηλικία της μητέρας > 37 έτη
- Εθνικότητα
- Σωματικό Βάρος πριν την Εγκυμοσύνη > 80 Kgr ή BMI > 28 Kg/m2
- Οικογενειακό Ιστορικό Διαβήτη σε Συγγενή Πρώτου Βαθμού
- Ιστορικό Μακροσωμίας/Πολυδράμνιου
- Ιστορικό ανεξήγητης θνησιγένειας
- Σύνδρομο Πολυκιστικών Ωοθηκών
Καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη κορυφώνεται στο τρίτο τρίμηνο, ο έλεγχος για τον διαβήτη κύησης πραγματοποιείται μεταξύ τις 24-28 εβδομάδες κύησης
Κίνδυνοι για το έμβρυο και την μητέρα.
Οι σημαντικότεροι άμεσοι κίνδυνοι για τον έμβρυο είναι η μακροσωμία και η θνησιγένεια.
Μακροσωμία είναι η γέννηση ενός παιδιού 4,5 κιλά ή και περισσότερο. Ένα τόσο μεγάλο παιδί μπορεί να οδηγήσει σε δυστοκία του ώμου, δυσκολία δηλαδή του μωρού να βγει από τον γενετικό σωλήνα, καθώς οι ώμοι του μωρού σφηνώνονται στα οστά της λεκάνης της μητέρας.. Επιπλέον άμεσοι κίνδυνοι για το νεογνό είναι η υπογλυκαιμία και άλλες βιοχημικές διαταραχές κατά την στιγμή της γέννησής του.
Μακροπρόθεσμα όμως το παιδί αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, σακχαρώδη διαβήτη, υπέρτασης και μεταβολικού συνδρόμου, τόσο ως ενήλικας όσο και ως έφηβος.
Από την άλλη μεριά, οι κίνδυνοι για την μητέρα είναι ουρολοιμώξεις, πυελονεφρίτιδα, βακτηριουρία, προεκλαμψία, και πολυυδράμνιο.
Στο ιατρείο μας παρέχουμε ένα εντατικό πρόγραμμα θεραπείας και στήριξης της εγκύου
Ο θυρεοειδης αδενας διαδραματιζει σημαντικο ρολο τοσο στην επιτευξη και διατηρηση της κυησης οσο και στην αναπτυξη του εμβρυου
Το αναπτυσσόμενο έμβρυο αρχικά, είναι πλήρως εξαρτώμενο από τις θυροειδικές ορμόνες (Τ4 και Τ3) της μητέρας του για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του
Υποθυρεοειδισμος Κυησης
Εάν η μητερα εχει υποθυρεοειδισμο που δεν ρυθμίζεται ή εμφανίσει κατά την εγκυμοσυνη αυτό οδηγεί σε ανεπαρκή ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών για την ανάπτυξη των οργάνων και κυρίως του εγκεφάλου του εμβρύου. Ακόμη και υποκλινικός (ηπιος) υποθυρεοειδισμός σχετίζεται με:
- νευροαναπτυξιακή βλάβη του εμβρύου και
- χαμηλότερο IQ του παιδιού.
Οι μελέτες δείχνουν ότι οι αυξημένες ανάγκες σε θυροξίνη ή λεβοθυροξίνη αυξάνουν σταδιακά από την 4-6 έως την 16-20 εβδομάδα της κύησης, όπου και σταθεροποιούνται μέχρι τον τοκετό.
Τόσο ο υποθυρεοειδισμός όσο όμως και η απλή παρουσία αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων χωρίς άλλη διαταραχή της θυρεοειδικής λειτουργίας, σχετίζονται με σημαντικές επιπλοκές, όπως:
- πρόωρος τοκετός
- αποβολή και
- περιγενητική θνησιμότητα
Επιπλέον, η παρουσία αντισωμάτων αυξάνει τον κίνδυνο μίας παροδικής συνήθως θυρεοειδίτιδας κατά την λοχεία, μέχρι και ένα έτος μετά τον τοκετό.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα με επαρκή πρόσληψη ιωδίου από την τροφή, η πιο συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού στην εγκυμοσύνη είναι η χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (Hashimoto). Οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδικής νόσου ή με συμπτώματα που παραπέμπουν σε υποθυρεοειδισμό πρέπει να μετρήσουν την θυρεοειδική λειτουργία τους στο αίμα.
Συνεπώς, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της θυρεοειδικής δυσλειτουργίας στην εγκυμοσύνη, έχει διπλή σημασία, αφού προστατεύει τόσο το έμβρυο όσο και την μητέρα.
Υπερθυρεοειδισμος Κυησης
Είναι μια σπανια κατασταση οπου ο θυρεοειδης υπερλειτουργει. Συμβαινει σε 1-2 ανα 1000 εγκυμοσυνες και η συχνοτερη αιτιολογια είναι η νοσος Graves
Ο υπερθυρεοειδισμός σχετίζεται με πρόωρο τοκετό, και πιθανή αποβολή στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης.
Καθώς τα ειδικά αντισώματα της νόσου Graves περνάνε τον πλακούντα μπορούν να προκαλέσουν:
- βρογχοκήλη στο έμβρυο, αλλά και
- παροδικό νεογνικό υπερθυρεοειδισμό
Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στην εγκυμοσύνη είναι σύνθετη και η παρέμβαση του ενδοκρινολόγου πρέπει να είναι άμεση, ώστε να αποφευχθούν η συνέπειες τόσο του υπερθυρεοειδισμού όσο και της μη σωστής θεραπείας. Πράγματι, τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα περνάνε τον πλακούντα και η μη σωστή δόση μπορεί να οδηγήσει σε βρογχοκήλη και υποθυρεοειδισμό του εμβρύου ή νοητική υστέρηση του νεογνού.
Στο ενδοκρινολογικό μας κέντρο παρέχεται υψηλής ποιότητάς και προσαρμοσμένη στις ανάγκες της μητέρας και του εμβρύου θεραπεία